Thin White Rope – Jedinstveni muzički vizionari

Thin White Rope: Neopevani heroji alternativnog roka

Krajem 1980-ih i ranih 1990-ih, alternativna rok scena je eksplodirala, otkrivajući bogatstvo novih muzičkih pravaca. Muzička industrija je prolazila kroz seizmičku promenu. Punk rock je već došao i otišao, a new wave i synthpop su bili u usponu. Thin White Rope su predstavili potpuno drugačiji zvuk, koji je kombinovao sirovu energiju punka sa elementima countryja i psihodelije 1960-ih.

Thin White Rope su 1984. godine, u Davisu u Kaliforniji, osnovali  Guy Kyser, Roger Kunkel, Jozef Becker i Stephen Tesluk. Njihova muzika je bila jedinstven spoj countryja, panka i psihodelije. U osnovi zvuka benda bio je prepoznatljiv glas Guya Kysera. Svojim fascinantnim, intenzivnim kvalitetom, bio je savršen spoj za raspoloženu, atmosfersku muziku benda. Gitarski rad Rogera Kunkela je takođe bio presudan za zvuk benda. Njegovo sviranje bilo je tehnički impresivno, sa zamršenim, isprepletenim delovima koji su dodavali dubinu i složenost pesmama.

Rane snimke benda, uključujući njihov debi album „Exploring the Axis“, obeležio je sirovi, lo-fi zvuk koji je oslikavao njihove pank korene. Pesma koja otvara album “Down in the Desert” je nešto poput nadrealne country-noir priče, a ujedno je dobrim delom kumovala nazivu novog muzičkog podžanra koji se naziva desert rock.

Kako su se razvijali kao muzičari, njihov zvuk je postajao uglađeniji i profinjeniji. Počeli su da ubacuju elemente country i western muzike, te sa Kyserovim jedinstvenim vokalom i Kunkelovim zvonkim gitarskim linijama stvaraju jedinstven spoj žanrova.

Sa drugim albumom, „Moonhead“, Thin White Rope su počeli da privlače pažnju kritike. Album sadrži strožije, istančanije stihove i zamršenije aranžmane, a Kunkelova gitara zauzela je centralno mesto, dajući  širinu zvuka, više napetosti i snage. Atmosfera albuma, često potpuno potopljena u feedback, sa kratkim i stidljivim bleskovima sunčanih tonova čini da je, “Moonhead” je jedan od skrivenih klasika decenije.

“In the Spanish Cave” (1988), verovatno njihov najpoznatiji album, malo je svetliji i još živopisniji od svojih prethodnika, i sadrži, od gotovo veselih melodija („Mr. Limpet“) do gitarskog frontalnog napada  („It’s OK“), i njihovog najvećeg hita, maestralne  „Red Sun“.

Magazin Quietus u svom tekstu na godišnjicu albuma “In the Spanish Cave” ističe kako su Thin White Rope stvorili vanvremensku percepciju nedokučivog prostranstva američkog krajolika i njegovog uticaja na psihu nacije, ne kao reprezenta osećaja slobode, već kao područje nečeg jezivog i uznemirujućeg, sažimajući album kao „moćan, fantastičan prozor u novo, zloćudno doba američkog sna.“

Godine 1988., na vrhuncu svoje slave, Thin White Rope su svoju jedinstvenu zvučnu viziju američke mitologije poneli na turneju po Sovjetskom Savezu, iskusivši tako, kroz turneju od 15 dana najranije dane nove revolucije koja je dovelo do kraja Sovjetske imperije.

Sa te turneje su se vratili albumom koji je uglavnom bio napisan na putu. Neopravdano i neobjašnjivo podeljeni četvrti album “Sack Full of Silver” (RCA, 1990.) bio je njihov prvi i jedini album izdat za mejnstrim etiketu. Album je doneo suptilniji pristup, ali ujedno i pokazao da bend i dalje želi eksperimentiše sa dinamičkim strukturama pesama, u potpunosti, što je posebno oslikano u pesmama “The Napkin Song” i “On the Floe”.

„Sack Full of Silver“ je doneo mračniju atmosferu od prethodnih albuma, sa pesmama koje su doticale teme izolacije, smrtnosti i duhovnosti. Bio je to odmak od optimističnog, prozirnog zvuka njihovih ranijih albuma, i signalizirao je pomak prema eksperimentalnijem, introspektivnom pristupu.

Svet muzike je veoma često krajnje nepošten. Da je bilo neke muzičke i svake druge pravde Thin White Rope bi u tom trenutku, prvoj polovini 90-ih, bili slavljeni kao veliki muzički heroji. Umesto toga, nakon možda i najpotpunijeg dela u karijeri, albuma “The Ruby Sea” bend je prestao da postoji. “The Ruby Sea” je „polako odbacivanje psihodeličnih uticaja, poliranje i transformacija ka nadrealnom rok bendu“. Thin White Rope su svet muzike napustili na svom vrhuncu  – uz veličanstvene pesme poput „Hunter’s Moon” i “Puppet Dog”.

Nakon njihovog raspada usledio je meastralni dupli živi album „The One That Got Away“ snimljen na njihovom poslednjem živom nastupu u Gentu, u Belgiji 28. juna 1992. godine. Ovaj album je najbolji testament neverovatne snage i moći živih nastupa ovog neverovatnog benda.

Thin White Rope možda nisu postigli slavu i bogatstvo nekih svojih savremenika, ali njihova muzika je u potpunosti izdržala test vremena. Jedinstveni spoj punka, countryja i psihodelije, u kombinaciji sa Kyserovim moćnim vokalom i Kunkelovim virtuoznim sviranjem gitare, ostaje kao svedočanstvo o snazi njihove muzike da pokrene i inspiriše slušaoca. Oni su bili neopevani heroji svoje ere, njihovo muzičko nasleđe živi i dalje, inspirišući nove generacije muzičara da pomeraju granice u svetu muzike.

Rodger Kunkel se i dalje bavi muzikom, iza sebe ima brojne albume sa drugim bendovima (Acme Rocket Quartet, Mike Blanchard & the Californios, Cloud Seeder), kao i solo albume.

Guy Kyser se nakon raspada benda vratio studijama i postao ugledni botaničar. Dok diskografija njegovog bivšeg benda leži u prašini, Kyser svojim radom i dalje menja pustinju, kao što je svojom muzikom promenio svet muzike, jer Thin White Rope će u analima alternativnog roka ostati zapisani kao jedinstveni muzički vizionari.

Napisao Cyber Druid. Preuzeto s prijateljskog sajta FatHipster.